Fotograferen is Passie

Fotograferen is Emotie

Fotograferen is Kunst

Fotografie stijgt voor mij ver uit boven het registreren van de werkelijkheid. Het is mijn ambitie en passie om met fotograferen mijn omgeving op zo'n manier vast te leggen of daar visueel iets aan toe te voegen dat ik aan de kijker een emotie of een verhaal overbreng. Mijn hulpmiddelen zijn daarbij geen penseel, verf en doek, maar mijn camera met een geheugen­kaartje erin. Het middel is anders dan in de schilderkunst, maar het doel is hetzelfde.

Een van de leukste dingen om te doen vind ik het fotograferen op straat. En op straat zijn mensen. Mensen zijn er in alle landen. En in alle landen zijn alle mensen verschillend. Daarom is het zo boeiend om foto's te maken van mensen op straat, in welke context dan ook. Liefst spontaan, maar een beetje poseren levert vaak ook heel interessante foto's op.

Fotograferen op straat is straatfotografie. Iedereen heeft zijn eigen beeld van straatfotografie. Sommigen hanteren een strakke definitie van straatfotografie. Ik niet. Straatfotografie omvat voor mij alle foto's die op straat zijn genomen en waar een of meer mensen op staan. Maar het is voor mij wel de uitdaging om een foto sterker te maken door te spelen met de omgeving, met lijnen en patronen, met kleuren, met wat mensen aan het doen zijn, enzovoorts.

Maar er is meer dan straatfotografie. Wat ik ook heel boeiend vind is het omgaan met beweging. Het maakt niet uit of het onderwerp beweegt, of dat ik de camera beweeg, of dat het gaat om een opname met lange sluitertijd. Hierbij ga ik de uitdaging van de techniek van het fotograferen en nabewerken niet uit de weg.

Ik heb mijn foto’s gerangschikt in een aantal thema’s. Binnen elk thema komen boven­genoemde aspecten op een samenhangende manier aan bod. Daarnaast laat ik een paar verhalende documentaires zien, en enkele foto’s die naar mijn mening in zwart-wit een nog wat boeiendere kijkervaring dan in kleur opleveren.